รีวิวเที่ยวอังกฤษ สก็อตแลนด์ เวลส์ ไอร์แลนด์และไอร์แลนด์เหนือ 16 วัน 15 คืน ตอนที่ 2

วันเดินทางที่ 5 : ดับลิน (Dublin)

เช้านี้ต้องออกเดินทางไปยังเมืองท่าโฮลี่เฮด (Holyhead) เพื่อขึ้นเรือโดยสารขนาดใหญ่ ไอริชเฟอร์รี่ (Irish Ferries) ข้ามไปเมืองดับลิน (Dublin) เมืองหลวงของประเทศไอร์แลนด์ (Ireland) ใช้เวลาเดินทางบนเรือประมาณ 01.50 ชั่วโมง อีกหนึ่งทางเลือกที่จะข้ามจากเกาะอังกฤษไปไอร์แลนด์ โดยเฉพาะคนที่มีรถหรือไม่อยากไปเสียเวลาที่สนามบิน การโดยสารด้วยเรือที่ยุโรปทันสมัยและค่อนข้างสะดวก รถบัสใหญ่ ๆ ที่เราใช้ก็สามารถนำข้ามไปได้ด้วยเลยค่ะ ตัวเราเองไม่ต้องลงจากรถเลยทั้งตอนออกจากอังกฤษและเข้าเมืองที่ไอร์แลนด์ เพียงแค่ยื่นเอกสารเกี่ยวกับการจองตั๋วเรือนี้ เจ้าหน้าที่ก็ปล่อยเราฉิวววว รถบัสขับขึ้นไปตรงที่จอดบนเรือเรียบร้อย ผู้โดยสารอย่างเราก็ออกจากรถ เดินขึ้นไปอยู่ด้านบนในส่วนห้องโดยสารรายละเอียดเรือเฟอร์รี่ดูเพิ่มเติมได้ที่ http://www.irishferries.com/uk-en/to-ireland-from-britain/ (credit: irishmirror.ie) a88 a85
บนเรือมีขายอาหาร เครื่องดื่ม ร้านขายของ ตู้เกมส์ กลางวันนี้เราก็ทานอาหารกันบนเรือค่ะ จะได้ประหยัดเวลาพอไปถึงไอร์แลนด์ก็จะได้เที่ยวกันเลย ก่อนเรือใกล้เทียบท่า เจ้าหน้าที่ก็จะแจ้งให้ทุกคนกลับไปที่รถ นั่งให้เรียบร้อย เมื่อเทียบท่าแล้วก็ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองแต่เราไม่ต้องลงจากรถเหมือนเดิมค่ะ พาสปอร์ตก็ไม่มีเจ้าหน้าที่ขึ้นมาตรวจ สรุปแล้วเราก็ผ่านเข้าไอร์แลนด์กันสบาย ๆ a86 เมืองหลวงของไอร์แลนด์คือเมืองดับลิน (Dublin) ภาษาไอริชเรียกว่า Dubh Linn แปลว่า black pool หรือบ่อน้ำสีดำ เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุด ตั้งอยู่ทางตะวันออกของเกาะ ถือว่าเป็นเมืองใหม่แต่ก็สามารถผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมในสมัยก่อนกับเทคโนโลยีในปัจจุบันถือว่าเป็นเมืองชั้นนำของยุโรป มีประชากรประมาณ 1.1 ล้านคน ถ้าจะมาไอร์แลนด์ประเทศเดียวก็ขอวีซ่าไอร์แลนด์ต่างหากนะคะ ไม่สามารถใช้วีซ่าสหราชอาณาจักรได้ และใช้สกุลเงินยูโร เงินปอนด์เก็บไว้ก่อนค่ะ เราจะเริ่มเที่ยวที่เมืองหลวงดับลิน แล้วค่อย ๆ วนไปทางตะวันตกและวนขึ้นเหนือไปไอร์แลนด์เหนือ สุดท้ายนั่งเรือไปที่สก็อตแลนด์ค่ะ (credit: pininterest.com) b18 ที่แรกที่เราจะแวะเที่ยวกัน มหาวิหารเซนต์แพทริค (St.Patrick Cathedral) a89
เมื่อ Saint Patrick หรือท่านนักบวชแพทริคได้เดินทางผ่านมาเมืองดับลิน ได้ทำพิธีล้างบาปในบริเวณใกล้เคียงกับที่มหาวิหารตั้งอยู่ จากนั้นจึงได้ทำการสร้างโบสถ์ไม้หลังเล็ก ๆ ขึ้น ต่อมาในปี ค.ศ. 1191 John Comym อาร์คบิชอบได้เลื่อนสถานะโบสถ์ให้เป็นมหาวิหาร ตัวมหาวิหารที่เราเห็นอยู่สร้างในศตวรรษที่ 12 เมื่อเวลาผ่านไปหลายร้อยปีในมีการบูรณะใหญ่ในช่วงปลายคริสตศักราชที่ 18 โดยตระกูล Guinness ปัจจุบันเป็นมหาวิหารประจำชาติของเหล่าคริสตจักรในไอร์แลนด์ ถือว่าเก่าแก่ ยิ่งใหญ่และดูขลังมากค่ะ a90 a91
ชมด้านในแล้ว ออกมาเดินเล่นกันต่อด้านนอก ยิ่งใครไปหน้าฤดูใบไม้ผลิ หน้าร้อน ก็จะมีดอกไม้สวย ๆ ปลูกเต็มแปลงอย่างนี้ a93 a92 a94.
มุ่งหน้าสู่ถนนโอคอนเนล (O’Connell) และถนนแกรฟตอน (Grafton Street) ถนนช้อปปิ้งที่มีชื่อเสียงที่สุดมีความยาวกว่า 400 เมตร มีร้านค้าแบรนด์ดังมากมาย ผู้คนก็มากมายเช่นกัน เดินอยู่ในเมืองใหญ่คนเยอะแบบนี้ต้องระวังตัวกันนิดนึง ที่นี่ค่าครองชีพถูกกว่าฝั่งอังกฤษ ถึงจุดนี้เชิญแยกย้ายช้อปปิ้งกันตามสบายค่ะ a95
คืนนี้เข้าพักกันที่ Hotel Crowne Plaza Blanchardstown เป็นโรงแรมใหม่ ตั้งอยู่ตรงข้ามกับช้อปปิ้งมอลล์ขนาดใหญ่ Blanchardstown Centre มีทั้งร้านอาหาร ร้านค้า ซุปเปอร์มาร์เก็ต a96
วันเดินทางที่ 6 : ดับลิน – คาเชล – ลิมริค (Dublin – Cashel – Limerick)

ยังคงเที่ยวอยู่ที่เมืองดับลิน เช้านี้จะไปชมโรงงานเบียร์กินเนส (Guinness Storehouse) ต้องรีบไปแต่เช้าจะได้ไม่ต้องเผชิญคลื่นมหาทัวร์เพราะถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอันดับต้น ๆ ของไอร์แลนด์เลยค่ะ เอ๊ะ! เราก็มินิทัวร์เหมือนกัน ลืมไปเลย…รายละเอียดเพิ่มเติมดูได้ที่ –> https://www.guinness.com/en-us/ b12 โรงงานนี้ผลิตเบียร์ดำอันเลื่องชื่อระดับโลกที่มีอายุเก่าแก่กว่า 200 ปีมาแล้ว ย้อนกลับไปเมื่อปี ค.ศ.1759 เมื่อ Authur Guinness อายุ 34 ปี ได้เซ็นสัญญาเช่าโรงกลั่นเบียร์ที่ไม่ได้ใช้แล้วที่ St. James’ Gate เมืองดับลิน ด้วยค่าเช่าปีละ 45 ยูโร เป็นเวลา 9,000 ปี อ่านไม่ผิดค่ะ เก้าพันปีจริง ๆ >< a97
สัญญา 9,000 ปี ฉบับจริงอยู่ในกรอบกระจกแทบฝ่าเท้าเรานี่เอง a99
จะมีไกด์พาเราเข้าชมด้านใน และจะได้รับแจก Audio โดยไกด์จะพูดภาษาอังกฤษแล้วให้ไกด์ลูกพี่มือโปรของเราแปลเป็นภาษาไทยให้สมาชิกเราฟังอีกที โดยเริ่มจากชั้นล่างแสดงประวัติความเป็นมาจนไปถึงขั้นตอนการผลิตเบียร์จนเป็นที่โด่งดังระดับโลก ลักษณะอาคารทำเป็นรูปแก้วไพน์ มีทั้งหมด 7 ชั้น a98 ส่วนผสมของเบียร์มี 4 อย่าง น้ำ ข้าวบาร์เลย์ ฮอพ (Hop) พืชชนิดหนึ่งและยีสต์ น้ำที่นำมาผลิตเบียร์ต้องเป็นน้ำจากแม่น้ำ St.Jame เท่านั้น ด้านในแสงสลัวเลยทำให้รูปเรามัวไปบ้าง…อย่าว่ากันนะคะ มีโซนให้ชิมเบียร์ดำด้วย ป้าเป็นเด็กดีเพราะกินไม่เป็นค่ะแต่คนที่ชิมแล้วบอกว่ากลมกล่อมมาก
กินเนสเพิ่งฉลองครบรอบ 250 ปีไปเมื่อปี ค.ศ. 2009 มีการแสดงขวดเบียร์รูปทรงต่าง ๆ ทั่วโลกการจัดแสดงแต่ละชั้นต้องบอกว่าน่าสนใจเลยทีเดียวแถมได้ความรู้มาอีกเพียบและมาด้านบน มีโซนที่ให้เราได้ลองรินเบียร์ใส่แก้วไพน์เอง ดูแล้วไม่ยาก แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ง่ายนะคะ จะมีเจ้าหน้าที่สอนเราก่อนว่าจับแก้วยังไง กดเติมแค่ไหน ถึงตรงไหนต้องหมุนแก้วเพื่อไม่ให้ฟองเบียร์มากไปหรือล้นออกมาค่ะ b10 b11
อ้าวคนนั้นเติม ไหงกลายเป็นคนนี้รับ certificate แทนละค๊า
ไปกันต่อชั้นบนสุดที่ถือว่าเป็นจุดชมวิวเมืองดับลินได้ 360 องศา และเราสามารถเอาคูปองแลกเครื่องดื่มได้คนละแก้วค่ะ อย่ารีรอ…One Coke please มาโรงเบียร์แต่ขอโค้กซะงั้น ฝรั่งทำหน้าง้งงง b14 b15
พื้นที่โรงงานช่างกว้างใหญ่นัก b13
ลงมาชั้นล่าง อยากจะถ่ายป้ายนี้ตั้งแต่ตอนเข้าแต่คิวแน่นมาก รอไม่ไหวละค่า คิดซะว่ามีเพื่อนร่วมเฟรมจะได้ไม่เหงา >< ส่วนร้านขายของที่ระลึกก็อยู่ใกล้ ๆ กับป้ายนี้ b16 บ๊ายบายโรงงานเบียร์แบบมึน ๆ (มึนโค้กหรอจ้า) ได้ทั้งความสนุกและความรู้ การท่องเที่ยวมีประโยชน์ดี ๆ แบบนี้เอง ^^ b17 แวะทานอาหารกลางวันกันที่ร้านอาหารไทย Kanom เป็นร้านอาหารไทยจานด่วน ทานกันง่าย ๆ b19 หลังจากนั้นเดินทางต่อไปยังเมืองคาเชล (Cashel) จะไปชมร็อคออฟคาเชลกันค่ะ (Rock of Cashel) ที่นี่ได้รับการขนานนามว่าเป็นอะโครโปลิสแห่งไอร์แลนด์ และได้รับการอนุรักษ์ให้เป็นอนุสรณ์สถานแห่งชาติเมื่อปี ค.ศ. 1874 ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของดับลิน ในภาษาไอริชแปลว่า Stone Fort หรือป้อมปราการหิน รายละเอียดเพิ่มเติมดูได้ที่ –> https://heritageireland.ie/places-to-visit/rock-of-cashel/ b20 b21
ตามตำนานเล่าว่า ป้อมนี้สร้างขึ้นราวศตวรรษที่ 4-5 ต่อมาในปี ค.ศ. 432 St.Patrick ได้มาที่ Cashel และทำพิธีล้างศีลจุ่มให้แก่กษัตริย์แองกัส ถือว่าเป็นกษัตริย์องค์แรกในไอร์แลนด์ที่เป็นคริสเตียน ระหว่างที่ทำพิธีอยู่นั้นท่าน St.Patrick ได้ถอนใบ Shamrock ขึ้นมาพร้อมกล่าวว่า ใบ Shamrock 1 ใบ แบ่งออกเป็น 3 ส่วน เปรียบเสมือนพระผู้เป็นเจ้าที่เป็นศูนย์รวมของพระบิดา พระบุตรและพระจิต ตั้งแต่นั้นมา Shamrock จึงเปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของชาวไอร์แลนด์ เป็นตัวแทนแห่งความโชคดี b22 b23 b24 b25 รูปนี้เป็นรูปปราสาทอื่นที่อยู่ใกล้ ๆ กัน b26 b27
แต่ก่อนเป็นที่พำนักของพวกกษัตริย์เป็นเวลาหลายร้อยปีก่อนที่จะถูกพวก Norman ทำลาย ทำให้โครงสร้างเดิมเหลือน้อยมาก ในศตวรรษที่ 12-13 ได้มีการบูรณะใหม่โดยใช้เป็นศาสนาสถาน โครงสร้างแบ่งออกเป็น 4 ส่วนคือ Hall of the Vicars Choral, Cathedral เป็นการสร้างแบบไม้มีหลังคาและไม่ทำพื้น, Round Tower, Cormac’s Chapel หลังจากนั้นก็ถูกไฟไหม้ ได้บูรณะขึ้นมาใหม่และก็ได้ถูกทำลายลงอีกครั้งด้วยกำลังของ Oliver Cromwell ประชาชนหลายร้อยคนที่พากันหลบหนีภัยวงครามได้มาซ่อนตัวในวิหารนี้ แต่สุดท้ายก็จบชีวิตลงไปพร้อม ๆ กับไฟที่โหมลุกไหม้ด้วยฝีมืออันโหดเหี้ยมของกองกำลังนี้ Rock of Cashel จึงเปรียบเสมือนสถานที่ย้ำเตือนความโหดร้ายจากภัยสงคราม เป็นเหมือนศูนย์รวมจิตใจและสัญลักษณ์แห่งความกล้าหาญของคนในยุคนั้น
b30 b31 b33 ควีนเอลิซาเบธที่ 2 และดยุคแห่งเอดินเบอระก็เคยเสด็จมาที่นี่เมื่อปี ค.ศ. 2011 b32 จากนั้นก็เดินทางกันต่อไปพักที่เมืองลิมริค (Limierick) เมืองใหญ่อันดับ 3 ของไอร์แลนด์ ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำแชนนอน คืนนี้พักกันที่ Hotel Clarion Limerick ค่ะ b34 วันเดินทางที่ 7 : หมู่บ้านอะแดร์ – Cliff of Moher – กัลเวย์ (Galway)

เช้านี้มุ่งหน้าสู่หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ขึ้นชื่อว่าสวยน่ารักที่สุดในไอร์แลนด์ นั่นก็คือหมู่บ้านอะแดร์ (Adare Village) ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงแล้วค่ะ b36 b35
ภาษาไอริชเรียกว่า Ath Dara หมายถึง Ford of the oak มีแม่น้ำ Maigue ตัดผ่าน จุดเด่นก็คงจะเป็นกระท่อมมุงหลังคาที่เรียกว่า Irish Thatched Cottages เป็นศิลปะการมุงหลังคาด้วยพืชแห้ง ไม่ว่าจะเป็นฟาง กก หรือหญ้าแห้งในสมัยโบราณ ซึ่งสามารถทนได้กับทุกสภาวะอากาศ b38 b37 b39
ช่วงที่เราเดินทางเป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิเลยได้เห็นดอกทิวลิปสวย ๆ เต็มไปหมด แต่ละบ้านมีคนอยู่จริง ๆ นะคะ ไม่ใช่บ้านจำลอง บางบ้านต้องติดป้ายไว้ว่า Privacy ขอเกาะแค่หน้ารั้วละกันค่ะ b42
สวนสาธารณะใกล้ ๆ และถนนที่เลยขึ้นไปเป็นบ้านแบบปัจจุบันแล้ว b40 b41
ศูนย์บริการข้อมูลสำหรับนักท่องเที่ยว มีร้านขายของที่ระลึก ผ้าพันคอแคชเมียร์ หมวก และของจุ๊ก ๆ จิ๊กๆ แสดงว่าเมืองนี้ก็ดังไม่น้อยนะเนี่ย b43
ช่วงบ่ายเราจะไปเที่ยวไฮไลต์ชื่อดังของไอร์แลนด์กัน ประหนึ่งว่าถ้ามาไอร์แลนด์แล้วไม่มาที่นี่แปลว่ามาไม่ถึงค่ะ ตรงนี้เป็นบริเวณจุดบริการนักท่องเที่ยว ก่อนที่เราจะเริ่มเดินไปชมหน้าผากัน โชคดีจริง ๆ ฟ้าใสมากกกก b44 ทางเดินไปชมหน้าผา b45 Cliff of Moher หรือหน้าผาโมเฮอร์ ในภาษาไอริชเรียกว่า Aillte an Mhothair เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวของไอร์แลนด์ที่มีชื่อเสียง มีลักษณะเป็นหน้าผาสูง ตรงจุดที่สูงที่สุดมีความสูงถึง 214 เมตร ทอดตัวยาวกว่า 8 กม. บนชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติค อยู่ในเขตเมือง Clare รายละเอียดเพิ่มเติมดูได้ที่ –> https://www.cliffsofmoher.ie/ b46 b48 b49 ซูมใกล้ ๆ จะเห็นทางเดินทอดยาวไปไกลมากกกกก b50 ตรงจุดสูงสุดของหน้าผายังเป็นที่ตั้งของหอคอย O’Brien’s Tower ถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1835 โดย Sir Cornellius O’Brien เพื่อใช้เป็นหอสังเกตการณ์ คอยสอดส่องดูแลนักท่องเที่ยว บ้างก็ว่าท่านสร้างเพื่อเอาใจหญิงสาวผู้เป็นที่รัก b47 b51
เราใช้เวลากันที่นี่ประมาณ 2 ชั่วโมง คนไหนเมื่อยก่อนก็ไปนั่งรอที่ศูนย์บริการ ด้านในมีการจัดแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับหน้าผาโมเฮอร์ ทำเป็นวิดิทัศน์ก็มีนะคะหรือถ้าใครไม่อยากชมภาควิชาการก็ต้องที่นี่เลยค่ะ….ร้านขายของที่ระทึก (อีกแล้ว)
จากนั้นก็เดินทางมุ่งหน้าสู่ที่พักเราคืนนี้ที่เมืองกัลเวย์ (Galway) เมืองริมทะเลทางฝั่งตะวันตกของไอร์แลนด์ คืนนี้พักกันที่ Raddisson Blu Galway หลังอาหารเย็นแล้วก็เดินท่องราตรีกันต่อ b52 b53
วันเดินทางที่ 8: สลิโก – ลอนดอนเดอร์รี่ (Sligo – Londonderry)

วันนี้เราจะเดินทางข้ามพรมแดนไปฝั่งไอร์แลนด์เหนือแล้วค่ะ ช่วงเช้าเลยนั่งรถกันนานหน่อย เราเลือกแวะพักยืดเส้นยืดสายที่เมืองสลิโก (Sligo) อีก 1 เมืองเล็ก ๆ ในไอร์แลนด์และทานอาหารกลางวันกันที่นี่ค่ะ b55 b56
เมืองเล็ก ๆ เงียบ ๆ อีกเมือง เรามีเวลากันประมาณ 1 ชั่วโมงก่อนทานอาหารกลางวัน หลายคนก็เลือกไปช้อปปิ้งตามร้านค้าที่เปิดเป็นช็อปอยู่เรียงกันไปตามถนนเส้นเล็กๆ หากันได้ตามร้าน Boots หรือไม่ก็ซุปเปอร์มาร์เก็ตค่ะ ที่สำคัญเราได้ซื้อ Dental floss ยี่ห้อ Oral-B เห็นมาตั้งแต่ใช้ที่เมืองไทยแล้วว่า Made in Ireland มาถึงไอร์แลนด์แล้วก็อย่าเสียเที่ยว ซื้อกันสด ๆ ที่นี่เลยค่ะ ส่วนราคาก็พอ ๆ กับบ้านเรา b54 บรรยากาศร้านอาหารอิตาเลี่ยน ฺBistro Bianconi Restaurant อร่อยทั้งพิซซ่าและสปาเก็ตตี้ค่ะ ไม่เคยถ่ายอาหารทันเล้ยยยยจริง ๆ 555 b57
ช่วงบ่ายจากเมืองสลิโก (Sligo) ไปไอร์แลนด์เหนือ สู่เมืองลอนดอนเดอร์รี่ (Londonderry) เมืองใหญ่อันดับ 2 ของไอร์แลนด์เหนือ ตั้งอยู่บนปากแม่น้ำฟอยล์ (Foyle) ใช้เวลาแค่เพียง 02.30 ชั่วโมง ถ้าคนขับรถไม่หันมาบอกเราว่าข้ามประเทศมาแล้ว เชื่อได้ว่าไม่มีใครรู้แน่ ๆ เพราะมีเพียงป้ายเล็ก ๆ บอกไว้ตรงข้างทางเท่านั้น ไม่มีผ่านด่าน ต.ม. นะคะ b58
เมืองลอนดอนเดอร์รี่ (Londonderry) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า Derry เป็นเมืองเดียวในไอร์แลนด์ที่ยังคงมีกำแพงเมืองหลงเหลือให้เห็นอย่างสมบูรณ์ เป็นตัวอย่างให้เห็นถึงอดีตที่จะมีกำแพงล้อมรอบเมืองในยุโรป ตัวกำแพงสร้างขึ้นมาราวปี ค.ศ. 1613-1618 เพื่อใช้เป็นแนวป้องกันผู้เข้ามาตั้งถิ่นฐานในยุคแรก ๆ จากอังกฤษและสก็อตแลนด์ แนวกำแพงยาว 1.5 กม. มีทางเดินอยู่รอบด้านในค่ะ b59
ยังคงมีปืนใหญ่หลงเหลือให้เราเห็นอยู่ b60
เราเดินไต่กำแพงไปเรื่อย ๆ สักพัก จะเห็นบ้านเรือนผู้คนที่นี่มากมาย แต่แล้วฟ้าฝนก็ไม่เป็นใจ ฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ เลยต้องกระโดดลงจากกำแพง แวบกันเข้าไปในร้านหลบฝนดีกว่า..อิอิ.. b61 b62
ในปี ค.ศ. 2013 ได้รับเลือกให้เป็นเมืองทางวัฒนธรรมเมืองแรกของสหราชอาณาจักรและติดอันดับที่ 4 ของเมืองที่น่าเที่ยวที่สุดในโลกในปี ค.ศ. 2013 ของ Lonely Planet b63
สะพานสันติภาพ บริเวณแม่น้ำฟอยล์ b64
คืนนี้พักกันที่ Hotel The Belfry Country โรงแรมเล็ก ๆ แต่น่ารักและอบอุ่นมาก เราแจ้งล่วงหน้าไม่กี่วันว่าเราจะจัด Birthday Party ให้กับหนึ่งในสมาชิกเดอะแก๊งค์เรา ทางโรงแรมก็เต็มที่เลยค่ะ b65
ฮาเฮกันตลอด แม้แต่คนขับรถเรา ทานเสร็จแล้วยังนั่งอยู่กับเราจนเกือบเลิก อาหาร ไวน์ เบียร์ เค้ก ขนมหวาน จนเราต้องบอกเค้าว่าขนมหวานไม่ต้องเสิร์ฟแล้วก็ได้ เหลือแล้วเสียดาย เยอะมากจริงๆ b66
ห้องสวีท sweet จริง ๆ ตกแต่งได้เก๋ไก๋มากกก เจ้าหญิงขอเข้านอนก่อนนะคะ zzzzz b67 b68
วันเดินทางที่ 9: Giant’s Causeway – เบลฟาสต์ (Belfast)

เที่ยวกันมาครึ่งทางแล้วค่ะ ตอนนี้เราอยู่กันที่ไอร์แลนด์เหนือ อยู่บนเกาะเดียวกับประเทศไอร์แลนด์ ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเกาะ แต่ไอร์แลนด์เหนือ คือ 1 ใน 4 เขตปกครองของสหราชอาณาจักร ปัจจุบันไม่เกี่ยวกะไอร์แลนด์แล้วนะคะ แค่อยู่บนเกาะเดียวกันเฉย ๆ พื้นที่ติดกับไอร์แลนด์ทั้ง 3 ด้าน แบ่งเป็น 6 counties มีประชากรประมาณ 1.7 ล้านคน เมืองหลวงคือเมืองเบลฟาสต์(Belfast) คนที่นี่พูดภาษาอังกฤษ ภาษาไอริช และภาษาสก็อตแบบ Ulster Scots (ออกแนวเหน่อ ๆ หน่อย) เช้านี้จะไปเที่ยว Giant’s Causeway อีก 1 ไฮไลต์ที่เที่ยวของไอร์แลนด์เหนือ เมื่อเราไปถึงศูนย์บริการข้อมูล ต้องนั่งรถ shuttle bus ต่อเข้าไปอีกประมาณ 5 นาที หรือถ้าใครใคร่เดินก็สามารถเดินได้ ไม่ว่ากัน ในรูปนี้คือจุดที่รถบัสจอดส่งเราแล้วค่ะ b71 b69 b78 Giant’s Causeway ได้รับการยกย่องให้เป็นมรดกโลกในปี ค.ศ. 1986 ตั้งอยู่ทางด้านเหนือของประเทศ มีหินสี่เหลี่ยม ห้าเหลี่ยม หกเหลี่ยม เรียงกันอยู่มากกว่า 40,000 ก้อน เป็นหินบะซอลต์คือหินอัคนีพุที่พบได้ทั่วไป มักพบมีสีเทาดำ มีเนื้อละเอียดเนื่องจากการเกิดการเย็นตัวของลาวาอย่างรวดเร็วลงบนพื้นโลก ตามหลักวิทยาศาสตร์อธิบายว่า หินเหล่านี้เกิดจากการเย็นตัวของหินภูเขาไฟเมื่อประมาณ 60 ล้านปีที่แล้ว และทำปฎิกิริยากับความเย็นของมหาสมุทรแอตแลนติค เนื่องจากเย็นตัวไม่พร้อมกัน หินจึงมีลักษณะแตกต่างกันออกไป
b72 ส่วนชื่อ Giant’s Causeway หรือทางเดินของยักษ์ก็ได้ชื่อมาจากตำนานของไอริชที่เล่าว่า ยักษ์ไอริชชื่อ Fin Macool สร้างถนนข้ามไปยังฝั่งสก็อตแลนด์เพื่อสู้กับยักษ์อีกคนหนึ่งชื่อ Benaadonner ซึ่งยักษ์ทั้ง 2 ไม่เคยพบกัน มาวันหนึ่งเมื่อถนนสร้างเสร็จ พี่ยักษ์ไอริชบังเกิดเห็นยักษ์สก็อต เกิดความกลัวจึงกลับมาบ้านและบอกภรรยา มาดาม Oonagh ให้หาที่ซ่อนตัว ภรรยาจึงแต่งตัวสามีให้เหมือนทารกและให้นอนอยู่บนเปล ฝ่ายยักษ์สก็อตก็ตามมาที่บ้าน มาดามจึงบอกไปว่าสามีไม่อยู่บ้าน เมื่อยักษ์สก็อตเห็นเบบี๋ที่อยู่กับมาดาม ทำให้คิดว่าพี่ฟินน์ต้องตัวใหญ่มาก ๆ ขนาดเบบี๋ยังตัวใหญ่ขนาดนี้ พี่ยักษ์สก็อตจึงหนีข้ามฝั่งไปสก็อตแลนด์ และระหว่างทางก็ได้ทำลายสะพานทิ้งเพราะกลัวยักษ์ไอริชจะตามมา ส่วนหลักฐานว่าทำไมยักษ์ไอริชอยู่ที่นี่ก็คือรองเท้าหิน ที่ว่ามีขนาดไซส์ 66 นิ้ว พี่ยักษ์สก็อตจึงหนีเผ่นป่าราบ แต่ก็มีอีกข่าวเม้าท์ว่ายักษ์ไอริชกลัวยักษ์สก็อตเลยถอดรองเท้าจะได้วิ่งได้เร็วขึ้น b70 b76 เดินขึ้นไปชมวิวจากทางด้านบนกันต่อค่ะ แต่วันนี้มีฝนตกมาปรอย ๆ แถมลมแรง ๆ มาอีกต่างหาก b73 b77 b79 ทางเดินกลับ b74 b75 ใช้เวลาอยู่ที่บริเวณริมหาดประมาณ 1 ชั่วโมงกว่า ๆ ก็รอนั่งรถบัสกลับไปที่ศูนย์บริการข้อมูล ที่นี่มีร้านขายของที่ระลึกด้วยนะคะ ได้เวลาแล้วออกเดินทางกันต่อไปยังเมืองหลวงของไอร์แลนด์เหนือคือกรุงเบลฟาสต์ค่ะ และเราจะแวะเที่ยวกันที่ศูนย์แสดงนิทรรศการเบลฟาสต์ไททานิค รายละเอียดเพิ่มเติมดูได้ที่ –> https://www.titanicbelfast.com/ b81
เรือไททานิคลำประวัติศาสตร์นี้ได้ต่อขึ้นที่อู่ต่อเรือฮาร์แลนด์แอนด์วูลฟ์ เมืองเบลฟาสต์ ประเทศไอร์แลนด์เหนือนี่เอง ซึ่งได้เริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 31 มีนาคม 1909 แบ่งเป็นทั้งหมด 9 ชั้น
เส้นทาง : ท่าเรือ South Thampton ประเทศอังกฤษ ไปยังเมืองแชร์บูรก์ ประเทศฝรั่งเศสเพื่อรับผู้โดยสารและไปยังท่าเรือเมือง Queenstown ไอร์แลนด์ และปลายทางที่นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา บรรทุกผู้โดยสารทั้งหมด 2,208 คน โดยในนี้รวมลูกเรือ 891 คน ลูกเรือมีทั้งคนครัว บริกร แพทย์ กลาสี ช่างไฟ ช่างน้ำมัน คนเติมถ่านหิน บัญชี เสมียน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แม่บ้าน พนักงานซักล้าง b82
ด้านในมีการจัดแสดงได้น่าสนใจ มีการแสดงเรื่องราวของคนในยุคนั้น ๆ ทั้งโปสเตอร์ หนังสือพิมพ์ สื่อโฆษณาต่าง ๆ แสดงเป็นแบบ Multimedia หรือจำลองห้องบนเรือให้เราได้ดูกัน b85
เงินทุนของโครงการนี้ได้มากจากนายธนาคารชาวอเมริกันชื่อ นาย J.P. Morgan ผู้เป็นทั้งเจ้าของบริษัทเรือเดินสมุทรไวท์สตาร์ไลน์ (White Star Line Shipping Co) ถือได้ว่าเป็นเรือโดยสารที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมา อีกทั้งเป็นเรือที่มีความหรูหราที่สุดและใช้งบประมาณในการสร้างมากที่สุดในสมัยนั้น ทุ่มทุนสร้างไป 7,500,000 ดอลล่าร์และค่าตกแต่งอีก 2,500,000 ดอลล่าร์ รวมเป็น 10 ล้าน US dollar เปรียบเทียบค่าเงินปัจจุบันราว 400 ล้านดอลล่าร์ หรือราว 2 หมื่นล้านบาท b83 b84 รวมถึงความทันสมัยและเทคโนโลยีต่าง ๆ ด้านในมีทั้งห้องสมุด ห้องสูบบุหรี่ ห้องยิม ร้านกาแฟ สระว่ายน้ำ และเป็นเรือที่มีค่าโดยสารแพงที่สุด แบ่งออกเป็นผู้โดยสารชั้นหนึ่ง ชั้นสอง และชั้นสาม โดยจะแบ่งสัดส่วนกันไว้ชัดเจน ผู้โดยสาร First Class ค่าตั๋วเริ่มตั้งแต่ 26 ปอนด์ หรือ 2400 ปอนด์ในปัจจุบัน ก็ราว ๆ 122,000 บาท ไปจนถึงหลายร้อยปอนด์ ตั๋วที่แพงที่สุดขายที่ 512 ปอนด์ (48,000 ปอนด์ หรือ 2.4 ล้านบาท) ขายได้ 4 ใบให้กับสามี ภรรยา ที่เดินทางพร้อมผู้รับใช้และแม่บ้านส่วนตัว
ห้องแพงที่สุดบนเรือเป็นห้องชุดพิเศษ คุณภาพสมราคาทั้ง 2 ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องพักผ่อนส่วนตัว ห้องแต่งตัว ห้องน้ำส่วนตัว b86
ผู้โดยสาร First class มีทั้งหมด 325 คน เป็นชาย 175 คน หญิง 144 คนและเด็ก 6 คน ทั้งนี้ผู้รอดชีวิตเป็นชาย 57 คน หญิง 140 คนและเด็ก 5 คน หนึ่งในนั้นก็คงเป็นโรส นางเอกชื่อดังรวมอยู่ด้วย
ผู้โดยสารชั้นสอง ; ราคาราว ๆ 10-30 ปอนด์ เทียบเงินไทยในปัจจุบันราว ๆ 50,000-75,400 บาท ห้องพักก็คล้าย ๆ กับพักที่โรงแรมทั่ว ๆ ไป
ผู้โดยสารชั้นสาม : ราคาเริ่มที่ 3-9 ปอนด์ เงินไทยในปัจจุบันราว ๆ 15,000 บาท ก็จะถูกจำกัดสิทธิ์ต่าง ๆ ไม่ว่าห้ามใช้ลิฟท์หรือขึ้นดาดฟ้า ชั้นที่หนุ่มแจ๊คสุดหล่อในหนังเรื่องไททานิคโดยสารไงคะ b87 ไททานิค เรือยักษ์ขนาดใหญ่กลับมีเรือชูชีพ Life boat เพียง 20 ลำ แต่เดิมออกแบบมาสำหรับเรือชูชีพ 32 ลำแต่ถูกตัดออกเนื่องจากเห็นว่าเกะกะ ซึ่งเพียงพอสำหรับผู้โดยสารเพียง 1,178 คนเท่านั้น จึงทำให้มีผู้โดยสารรอดชีวิตเพียง 1 ใน 3 เท่านั้น
ในวันที่ 10 เมษายน 1912 : เมื่อไททานิคพร้อมที่จะออกเดินทางไปนิวยอร์ก จากท่าเรือ South Thampton ประเทศอังกฤษ โดยกัปตัน Edward J. Smith ซึ่งถือว่าเป็นกัปตันเรือที่เก่งกาจและมีค่าตัวแพงที่สุดในยุคนั้น และหลังการเดินทางเที่ยวนี้ก็จะเกษียณเป็นการสั่งลาอาชีพกัปตันเรือ และมีผู้มีชื่อเสียงได้ร่วมเดินทางในครั้งนั้น เช่น จอห์น เจคอบ แอสเตอร์ ที่ 4 (John Jacob Aster the fourth) และภรรยา , นักอุตสาหกรรมอย่าง เบนจามิน กูเกนไฮม์ (Benjamin Guggenheim) เจ้าของห้างแมซี่ อิสสิดอร์ สเตารส์ และภรรยา รวมถึงเศรษฐีนีอย่าง Molly Brown
ช่วงวันแรก ๆ ของการเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น ผู้โดยสารต่างรื่นเริงบันเทิงใจกับการเดินทางอันหรูหรา b91
**ในวันที่ 14 เมษายน มีแพลนที่ต้องซักซ้อมการใช้เรือชูชีพ โดยผู้โดยสารต้องซักซ้อมด้วยแต่ก็ได้ยกเลิกไป
ห้องรับส่งวิทยุโทรเลขบนเรือ จุดประสงค์หลักมีไว้เพื่อบริการผู้โดยสาร เนื่องด้วยการเดินทางโดยเรือแต่ละครั้งใช้เวลานาน ดังนั้นการติดต่อกับผู้โดยสารบนบกจึงเป็นเรื่องสำคัญ ส่วนการใช้เพื่อประโยชน์ของการเดินเรือเป็นเรื่องรอง ทำให้เจ้าหน้าที่ทำงานกันหนักมาก
ส่วนกัปตันก็ได้สั่งเดินเรือเต็มที่เพื่อให้เป็นไปตามความต้องการของผู้จัดการ White Star ที่ต้องการทำเวลาให้ไปถึงนิวยอร์กก่อนกำหนด
ไททานิคได้รับวิทยุโทรเลขเตือนเรื่องภูเขาน้ำแข็งในเส้นทางเดินเรือถึง 7 ครั้ง จากเรือเดินสมุทรต่าง ๆ และที่ร้ายก็คือเวลา 21.45 น. ไททานิคได้รับวิทยุโทรเลขเตือนว่ามีภูเขาน้ำแข็งและน้ำแข็งกระจัดกระจายอยู่ในเส้นทางด้านหน้า แต่พนักงานวิทยุโทรเลขไม่ได้ส่งข้อความนั้นให้แก่กัปตันเรือหรือเจ้าหน้าที่คนอื่นเลยเพราะมัวแต่ยุ่งกับการส่งวิทยุโทรเลขให้กับผู้โดยสาร
b88
เวลา 23.40 น. เมื่อไททานิคกำลังเดินทางผ่านทางใต้ของนิวฟาวน์แลนด์ ประเทศแคนาดา เจ้าหน้าที่เฝ้ายาม สังเกตเห็นภูเขาน้ำแข็งขวางเส้นทางเดินของเรืออยู่ ถึงแม้จะได้พยายามหักเลี้ยวเปลี่ยนเส้นทางให้เรือไททานิคแล้ว แต่ภูเขาน้ำแข็งก็ได้สร้างความเสียหายให้กับด้านข้างของเรือและเริ่มมีน้ำทะลักเข้ามาในเรือ หลังเที่ยงคืนไม่นาน กัปตันก็สั่งอพยพลูกเรือ แต่ผู้โดยสารส่วนมากก็ไม่เชื่อเพราะก่อนหน้านี้เรือไททานิคได้โปรโมตไว้อย่างดิบดีว่าไม่มีวันจม บางคนยังนั่งกินเลี้ยง เล่นไพ่ ดื่มไวน์ ลูกเรือก็เริ่มเตรียมพร้อมทั้งเรือชูชีพและส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือออกไป เรือลำใกล้ที่สุดที่ได้รับสัญญาณของความช่วยเหลือจากไททานิค RMS Carpathia อยู่ห่างออกไปถึง 4 ช.ม. ซึ่งก็นานเกินไป เพราะวิศวกรบอกว่าเรือลอยอยู่ได้ไม่ถึง 4 ช.ม. แน่ ๆ b92
ผ่านไปเกือบชั่วโมงครึ่งครึ่ง กว่าผู้โดยสารและลูกเรือจะเชื่อกันว่าจมแน่ ๆ จนเกิดความโกลาหลในการแย่งกันขึ้นเรือบด มีสุภาพบุรุษหลายคนที่ให้ผู้หญิงและเด็กขึ้นไปก่อน แต่ก็มีผู้ชายหลายคนที่แย่งขึ้นเรือ ส่วนที่น่าชื่นชมก็น่าจะเป็นนักดนตรีที่เล่นดนตรีเพื่อผ่อนคลายความเครียดไปจนนาทีสุดท้ายของชีวิต
ประมาณตี 2 เรือบดถูกปล่อยลงน้ำหมดแล้ว แต่ยังเหลือผู้โดยสารกว่า 1,500 คนบนเรือ ท้ายเรือก็ยกขึ้นสูงเรื่อย ๆ หลายคนหวาดกลัวก็กระโดดลงเพื่อหวังจะไปเรือบดด้านล่าง แต่ส่วนใหญ่ก็เสียชีวิตก่อน ส่วนเรือบดเองก็พยายามหนีให้ห่างที่สุด ด้วยกลัวที่จะถูกดูดเข้าไปในจังหวะที่เรือกำลังจะจม b89
ในที่สุดโครงสร้างเรือหักออกเป็น 2 ท่อน และทั้งสองส่วนนี้ก็จมลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติคเมื่อเวลา 02.20 น. ผู้โดยสารส่วนมากลอยคอด้วยเสื้อชูชีพ แต่ด้วยน้ำที่มีความเย็นจัด ผู้โดยสารที่ลอยคอก็หนาวตายไปเรื่อย ๆ ส่วนเรือบดก็อยากที่จะเข้าไปช่วยแต่ก็เสี่ยงเกินกว่าจะเข้าไปถูกรุมได้ ประมาณตี 3 เสียงต่าง ๆ ก็เงียบกริบ ผู้โดยสารเสียชีวิตทั้งหมด 1,514 ศพ จำนวนผู้รอดชีวิตส่วนมากเป็นผู้หญิงและเด็ก รวมถึงผู้โดยสารชั้น First Class เพราะได้รับการช่วยเหลือก่อน เรือ RMS Carpathia มาถึงจุดเกิดเหตุประมาณตี 4 เพื่อรับผู้รอดชีวิตจากเรือไททานิคไปส่งที่นิวยอร์ก
จากเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เกิดประเด็นต่าง ๆ มากมาย จนได้มีการออกกฎหมายใหม่เพื่อทำให้เรือเดินสมุทรมีความปลอดภัยมากขึ้น
ส่วนซากเรือได้ถูกค้นพบเมื่อปี ค.ศ. 1985 โดยโครงทั้ง 2 ส่วนยังอยู่ในสภาพค่อนข้างดี รวมถึงของใช้บนเรือต่าง ๆ อย่างจานชาม เฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ อย่างไรก็ตามหลังจากจมอยู่ก้นบึ้งมหาสมุทรมานาน จึงคาดการณ์กันว่าซากเรือจะถล่มลงภายในไม่กี่ทศวรรษนี้ b90
หลังจากเยี่ยมชมได้ทั้งความรู้และความประทับใจ เราก็แวะถ่ายรูปกันที่ตึกอิฐแดงซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยกลางกรุงเบลฟาสต์ และบริเวณรอบๆ b93 b95 b94 b96
คืนนี้เข้าพักกันที่ Radisson Blu Belfast ค่ะ